Setelah Saidina Ali dilantik menjadi khalifah selepas syahidnya Saidina Othman ekoran daripada kekacauan yang ditimbulkan oleh golongan pelampau, para sahabat menuntut khalifah melaksanakan hukuman terhadap pembunuh-pembunuh Saidina Othman. Saidina Ali memberi jawapan bahawa dalam keadaan kekacauan dan perpecahan umat seperti sekarang, beliau tidak mampu melaksanakannya. Beliau meminta tempoh untuk memulihkan keadaan dan memperkukuhkan kekuasaan sebelum dapat menjalankan qisas terhadap pembunuh-pembunuh Saidina Othman. Ini dengan jelasnya menunjukkan bahawa perpecahan umat boleh menjejaskan perlaksanaan syariat yang sedang berjalan dalam sebuah negara yang kekuasaan seluruhnya di tangan umat Islam. Kalau perpecahan umat boleh menjejaskan perlaksanaan syariat yang sedang berkuatkuasa dalam sebuah negara yang kekuasaan seluruhnya berada ditangan umat Islam, maka bagaimana pula halnya dalam negara yang mewarisi sistem penjajahan sejak ratusan tahun dalam mana syariat tidak dijalankan disimpang penjajahan pemikiran dan kekuasaan pula berbelah bagi antara Islam dan bukan Islam? Jawapannya sudah tentu bahawa dalam suasana begini perpaduan amat lebih diperlukan.
Dalam rangka mewujudkan perpaduan umat, barangkali kata-kata hikmat daripada Saidina Hasan Bin Ali R.A. ketika menyeru pengikut-pengikutnya bersatu di bawah kepimpinan Muawiyah, boleh dijadikan bahan renungan: “Sesungguhnya apa yang kamu sekalian tidak suka dalam berjemaah (bersatu) adalah lebih baik dari apa yang kamu suka dalam berpecah”.